بررسی اثر سیاست پولی بر سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در ایران (با استفاده از تکنیک ARDL)

یکی از اهداف هر دولتی دستیابی به ثبات اقتصادی به معنای جلوگیری از بروز نوسانات در ابعاد مختلف اقتصادی است. نیل به چنین مهمی نیازمند اتخاذ سیاست‌های اقتصادی متناسب با شرایط می‌باشد. یکی از اصول مهم و اساسی در سیاستگذاری‌های اقتصادی بررسی اثرات بکارگیری سیاستهای پولی و مالی بر متغیرهای اقتصادی و غیراقتصادی است. از جمله این سیاست‌ها می‌توان به سیاست‌های پولی که کماکان در کشورهای در حال توسعه به عنوان ابزاری جهت دسترسی به اهداف اقتصادی از آنها استفاده می‌شود، اشاره نمود. در این میان یکی از مباحث مهم اقتصادی که مورد توجه خاص اقتصاددانان و سیاستگذاران اقتصادی می‌باشد، سرمایه‌گذاری است. اقتصاددانان اهمیت ویژه و قابل ملاحظه ای برای ارتباط بین سیاست‌های پولی و مخارج سرمایه‌گذاری به عنوان یک موتور و نیروی محرک که برای تغییر تکنیکی می‌باشد نگاه می‌کنند. زیرا یکی از مشکلات مبتلا به اقتصاد کشور، رشد نقدینگی و وجود سرمایه‌های سرگردان است. بنابراین شناخت شرایط و تشخیص سیاست متناسب با آن برای رفع مشکل از اهمیت زیادی برخوردار است تا با جمع آوری سرمایه‌های سرگردان یا جذب سرمایه نیاز به تدابیری دارد تا در نهایت به اهداف کلان اقتصادی جامه عمل بپوشاند.هدف از این مقاله بررسی اثر سیاست پولی بر سرمایه‌گذاری بخش خصوصی از طریق سه متغیر تولید ناخالص داخلی، نقدینگی و نرخ بهره حقیقی در طی سال‌های 1357 تا 1389 می‌باشد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که رابطه مثبت معنی داری بین نقدینگی و نرخ بهره حقیقی برسرمایه‌گذاری بخش خصوصی؛ و رابطه منفی معنی داری بین تولید ناخالص داخلی بر سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در ایران وجود دارد.